تکمله‏ ای بر انتظار هدیه گرفتن کتاب

⏹پیرو پیام دوستان باید عرض کنم که من هم معتقدم که هدیه دادن کتاب بهترین هدیه ای است که می‏توان به کسی داد. شاهد این مدعا آن که خود من در نوروز امسال کتاب فلسفه‏ای برای زندگی را به کسانی که به خانه ما می‏آمدند هدیه دادم. هدیه دادن کتابی که ارزشمند باشد و افقی جدید را به روی آدمی بگشاید بهترین لطفی است که در حق کسی می توان کرد خصوصا اگر آدمی احساس کند که شخص مقابل در حالت عادی آن کتاب را نخواهد دید و از اهمیت آن مطلع نخواهد بود. خود من در حالت عادی کتاب ارزشمند «فلسفه‏ای برای زندگی» را نمی‏خواندم ولی وقتی یکی از عزیزان آن را به من هدیه داد و اهمیت کتاب را برایم گوشزد کرد آن را خواندم و بسیار از آن تاثیر پذیرفتم. غرض نوشته من هدیه دادن کتابی بود که خود شخص در تالیف یا ترجمه آن مشارکت داشته است. البته من وقتی کتابی را هدیه می دهم مشروط می دهم یعنی خواهش می کنم که حداقل یک یا دو فصل از کتاب را بخواند و اگر کتاب خوب باشد مطمئن خواهم شد که این شرط موجب خواهد شد تا فرد کل کتاب را بخواند! این فرمول جواب داده و خیلی ها بعدا به من اطلاع دادند که از آن کتاب بهره برده اند.

⏹با یک خاطره از دکتر سروش سخن را تمام کنم. ایشان در یکی از سخنرانی ها بیان کردند که یکی از دوستانشان پیشه فروش لباس بچه داشته است و اتفاقا خدا به او فرزندی می دهد. دکتر سروش می بیند که به چنین شخصی نمی توان لباس بچه هدیه داد! لذا تصمیم می گیرد که به او کتاب مُعظَم «کیمیای سعادت» نوشته غزالی را هدیه بدهد. آن شخص بعداً برای دکتر سروش تعریف کرده که این کتاب را آرام آرام می خوانده است. بعد از چند ماه همسرش به او می گوید که تو چقدر عوض شده ای! بر تو چه رفته است؟ یعنی کتاب کیمیای سعادت کتابی است که اگر کسی به آن دل بدهد نمی تواند از کمند آن رها شود و خواهی نخواهی از آن تاثیر خواهد پذیرفت! هدیه یک کتاب خوب چنین تاثیری دارد. روشن است که اگر شرایط طبیعی بود آن شخص شاید هیچ وقت در زندگی گذرش به آن کتاب نمی‏افتاد!

⏹حال که پای صحبت کتاب و هدیه دادن هم شد یک کتاب دیگر را هم به عنوان یادگاری به شما معرفی کنم. کتاب «تا خمینی شهر: زندگی و مجاهدت مرحوم حاج عبدالله والی». این کتاب به رغم عنوان رماننده ای که دارد بسیار جذاب و خواندنی و قابل توصیه است. من قصد داشتم که این کتاب را هم امسال عید در ردیف کتابهایی که هدیه می دهم قرار دهم ولی در آن زمان چاپش تمام شده بود. همین قدر بگویم که زمانی در یک سفر کوتاه به ایران این کتاب به دستم رسید. وقتی شروع کردم نتوانستم دیگر آن را کنار بگذارم و حتی روی پله هواپیما آن را می خواندم و تا وقتی در فرودگاه مقصد آن را تمام نکردم آرام نگرفتم. امیدوارم شما هم از خواندن این کتاب رضایت پیدا کنید. خدا نیز رحمت کند مرحوم حاج عبدالله والی را که سرمشقی شد برای خیرخواهی و شفقت به انسانها.