پاسخ نقد دوستان به نوشته "نگاهی دوباره به دستبوسی و واکنشهایش

✅من در دوران معاصر خطیبی توانمندتر از دکتر سروش سراغ ندارم ولی معمولا نوشته ها و گفته هایش مورد بدفهمی قرار می گیرد. وقتی در مورد ایشان وضع چنین است دیگر نمی توان امید داشت که در مورد نوشته  من برداشت اشتباه رخ ندهد. از دید من مسئله ساده است: 1)‌آیا با اصل دست بوسی مخالفیم (فارغ از اینکه چه کسی دست چه کسی را می بوسد)؟. اگر اینگونه باشد هم نظر هستیم زیرا اصل دست بوسی را قبول ندارم و وقتی چنین چیزی را می بینم منزجر می شوم. 2) با بوسیدن دست جنتی توسط آقای آشنا مخالفیم؟ مثلا اگر آقای آشنا دست آقای خاتمی را می بوسید اشکالی نداشت و نشانه قدردانی و اصلاح طلبی تلقی می شد؟ اگر این حالت دوم باشد البته من مخالفم! 

✅تمام نوشته من ناظر بر این بود که حرکت به سمت تعامل با مخالفان انتخابی درست است و استراتژی اصلاح طلبی واقعی همین است. البته شکل تعامل با جناح مقابل هم باید مقبول باشد ولی اصل این تعامل و بده بستان قابل دفاع است و برای توسعه کشور ضروری است.  برخی پیام داده اند چرا جنتی؟ با آن سابقه رد صلاحیت کردن و .... . پاسخ ساده است. در پروژه توسعه سیاسی قرار است با مخالفانی که اتفاقا به لحاظ فکری و عملی قبولشان نداریم به توافق برسیم تا گره کار مملکت خصوصا در امر توسعه اقتصادی باز شود وگرنه تعامل با همفکران که هنری نیست و زحمتی ندارد و اصولا گره بزرگی را باز نمی کند!

✅برخی نیز گفته اند که فلانی قصد توجیه فلان کار را دارد. واقعا اینگونه نیست. مسئله من توجیه عمل دستبوسی نبود چرا که از همان ابتدا به صراحت آن را نفی کردم و اصل دستبوسی هر کس توسط هر کس را قبیح دانستم. مسئله اصلی من نحوه واکنش نامناسب برخی افراد و روشنفکران بود که نشان می داد اولا با تعامل و سازش با جناح مقابل مشکل دارند نه با اصل دستبوسی. و ثانیا نشان می داد که برخی کسان که دو آتشه فریاد بر‌آوردند معیارهای دوگانه دارند زیرا همین افراد یک نیم ناله ای نیز علیه دستبوسی آقای خاتمی، شجریان، ... و دستبوسی توسط خاتمی و دیگران نکرده و نمی کنند. هر دو اینها محل اشکال است. باید موضع سازگار داشت نه یک بام و دو هوا!

✅نمی دانم چقدر توانستم روشن مقصود خود را بیان کنم! باقی بقایتان