تلگرام نوشته - 988

با انتخابات 3-مضمون انتخابات در دو بخش قبل به این نکته پرداخته شد که تشویق مردم به رای دادن سلبی کارگر نخواهد بود (یعنی ترس اینکه مبادا فرد بدتری سر کار بیاید ....) و همچنین گفته شد که انتخابات باید مضمونی مهم برای رای دهنده ها داشته باشد و حول آن مضمون فعالان سیاسی مردم را به مشارکت در انتخابات فراخوانند و نشان دهند که کاندیدای پیشنهادی آنها بهترین فرد برای اجرای آن وعده است. حال با این مقدمه به نظرم مضمون مهم این انتخابات باید پوپولیسم باشد. به اعتقاد من چندین بحران کشور ما را فرا گرفته و مساله اساسی ملت ما حل این بحرانهاست و هر کس که روی کار آید ناگزیر از مواجهه با این بحرانها خواهد بود. لذا انتخاب نامزد ما باید تابعی از تصمیم ما در مورد چگونگی مواجهه با این بحرانها باشد. در این صورت مساله انتخابات بیش از آنکه روحانی یا غیر روحانی باشد پوپولیسم یا واقع گرایی خواهد بود. مسئله اساسی کشور ما دارو و دارونماست. درمان یا خرافه است، جراحی یا مسکّن است. این بحرانها عبارتند از بحران محیط زیست و به طور خاص آب در سراسر کشور و هوا در شهرهای بزرگ، بحران بیکاری، بحران نظام بانکی، بحران مالی دولت برای انجام پروژه های عمرانی و زیرساختی، هدر رفت شدید انرژی، وجود بدمسکنی و حاشیه نشینی و بافتهای فرسوده، استهلاک زیرساختها، ضعف شدید صنعت به صورت ظرفیتهای خالی و بلااستفاده، صنایع راکد و فاقد قدرت رقابت، ضعف شدید بهره وری نیروی انسانی و سرمایه در مقایسه با کشورهای درجه دوم جهان مثل ترکیه و امارات، نابرابری شدید در جامعه، ضعف سازوکارهای ارتقای اجتماعی افراد فقیر، ضعف نظام‏های حمایت اجتماعی. در سطح اجتماع که بحرانهای وخیم تری نیز وجود دارد که همگی با آنها آشنا هستیم: اعتیاد شدید، رشد جرم و جنایت، رشد طلاق، .... مواجهه ما با این انبوه مشکلات می‏تواند پوپولیستی و مردم فریبانه باشد یا واقع گرایانه! در شیوه پوپولیستی نامزد انتخابات وعده هایی می دهد که مردم خوششان بیاید. بیشتر روی توزیع امکانات موجود دولت مانور می‏دهد و به حرفهای کلی بسنده می‏کند ولی واقعیت امر آنست که هم خودشان می دانند که قابلیت اجرا ندارند و هم نخبگان و احیاناً مردم نیز حس می کنند که با واقعیت سازگار نیست. پوپولیست یا منابع طبیعی و محیط زیست فعلی کشور را فدای یک رفاه موقتی رای دهندگان می کند یا آینده فروشی می‏کند و آینده این سرزمین را قربانی می‏کند. روشن است برای نسل خودخواه فعلی این شیوه جذابیت زیادی دارد. اما در شیوه واقع‏گرایانه، نامزد انتخابات شعار تغییر سر می‏دهد. تغییر در نهاد دولت و رفتارهای دولت در گام اول و تغییر در رفتار خانوارها در گام دوم. در شیوه واقع گرایانه نامزد انتخابات شعار ‏می‏دهد که اگر روند موجود ادامه یابد همه خواهیم مرد پس بیایید همراه شویم تا به جراحی های سخت و خطرناک تن دهیم. اینگونه امید آن هست که زنده بمانیم! این حرف در شرایطی که سرمایه اجتماعی به شدت پایین است و عدم اعتماد به سلامت مالی حکومت بالاست این دعوت تنها به شرطی مقبول می‏افتد که حکومت در تغییر رفتار پیشگام باشد و در گام دوم از جامعه بخواهد که تغییر رفتار در پیش گیرند. یعنی دولت به طور مشخص روی حذف نهادهای غیرضرور و موازی دست گذارد تا بودجه جاری کم شود و راه افزایش بودجه عمرانی بیشتر شود و سازوکار شفافیت بیشتر در نحوه اداره نهادهای دولتی به اجرا در آید. در این صورت می‏توان از مردم خواست تا با اقداماتی نظیر حذف یارانه، افزایش قیمت بنزین و نان، حذف امتیازات..... همراه شوند. این همان قراری است که سیاستمدار با جامعه می‏گذارد و اگر رای آورد حمایتی کسب می‏کند تا با استفاده از آن این کارهای سخت اما ضروری را به پیش برد. https://telegram.me/ali_sarzaeem