تلگرام نوشته - 947

پیرامون همایش دولت پژوهی 3): فرق یک سمینار علمی با تریبون سیاسی میان سمینار علمی و یک تریبون سیاسی هم فرق زیاد است. در سمینار علمی پرنسیب افراد در این است که خود را بی طرف نشان دهند تا اینکه خود را جزو اپوزیسیون عرضه کنند تا نزد مخاطب اعتبار یابند! متاسفانه برخی از ارائه ها خصوصاً ارائه دکتر راغفر بیشتر شبیه یک موضع‏گیری سیاسی بود. محور اساسی صحبت دکتر راغفر فساد حاکمان بود و ایشان ریشه همه مسائل کشور را در همین فساد حاکمان می دید. ولی آیا این قضاوت، یک قضاوت علمی است یا یک قضاوت ایدئولوژیک و سیاسی؟ آیا تنها مسئله یا مهمترین مسئله کشور فساد حاکمان است؟ دکتر مومنی نیز ایده دولت راهزن غارتگر یا همانbandit roving را مطرح کرد. خوب چه کنیم؟ انقلاب کنیم؟ از این جهت میان یک روشنفکر و یک شخصیت دانشگاهی تفاوت مهمی دیده می شود. یک شخصیت دانشگاهی تلاش می‌کند از دل تحلیل مشکلات راه برونشو نشان دهد و شان خود را کمک به حل مساله می‌داند اما یک روشنفکر سیاسی هم و غم خود را تهییج مخاطب و افزایش نفرت از حاکمان وقت قرار می‌دهد تا آنها را نهایتا علیه سیستم موجود بشوراند. البته سیاستمداری و روشنفکر سیاسی هم مرتبه و جایگاه خود را دارد ولی جایش در یک همایش علمی نیست. در کشور ما در هر سال اقدامات مختلفی توسط دولت صورت می‌گیرد که بسیاری از آنها ناکام هستند ولی برخی از آنها نیز موفق می‌شوند. یک نگاه متعادل علمی تنها به ناکامی‌ها تمرکز نمی‌کند بلکه موفقیت‌ها را هم می‌بیند. یک فرد سیاسی مخالف دولت یا حکومت تلاش می کند تا مردم را به این جمع بندی برساند که باید انقلاب کرد و نظم سیاسی را بر هم زد چرا که با وضع موجود هیچ راه برونشوی وجود ندارد اما یک فرد دانشگاهی یا حتی یک سیاستمدار اصلاح طلب به موفقیت‌ها هم نظر می‌کند تا ببیند در شرایط موجود چگونه می شود که برخی موفقیت ها امکان پذیر می شود. تحلیل این موارد موفقیت به آدمی کمک می کند تا راه و روش موفقیت‌های دیگر را نیز پیدا کند. به عنوان مثال دکتر میدری در سخنرانی اخیر خود در اندیشکده حاکمیت گفتند سالها بود که حدود دو میلیون کارت ملی صادر شده بود ولی صاحبان آن نمی آمدند تا آنها را دریافت کنند. این مسئله برای وزیر کشور دغدغه ای شده بود و همواره وزارت کشور نگران بود که این قضیه بتواند زمینه سازی تخلف در انتخابات را فراهم کند. اخیرا آقای رحمانی فضلی نامه ای به آقای ربیعی زد تا با همکاری هم موضوع تدبیر شود. اعلام شد که اگر تا سه ماه تعیین شده افراد برای دریافت کارتهای ملی مراجعه نکنند یارانه آنها قطع شود. بخش عمده ای از این دو میلیون نفر مراجعه کردند و کارتهای ملی خود را دریافت نمودند. این موفقیت کوچکی است ولی درسهایی با خود دارد که می تواند برای موفقیت های دیگر و بزرگتر به کار آید. نکته ای که با آن روبرو هستیم این است که چرا فقط شکست ها وتلخکامی ها را ببینیم و مطرح کنیم و موفقیت ها را نادیده بگیریم؟ البته سوگیری در تحلیل و ارزیابی در یک نگاه سیاسی، امر عجیبی نیست ولی این رویه توسط دانشگاهیان ناپسند است. https://telegram.me/ali_sarzaeem