تلگرام نوشته - 794

حسرتها و عبرتها از آموزش در مقام معلمی از امروز ترم جدید شروع می‏‏‏شود. من چند سالی است که هر ترم را با امید یافتن دانشجوی خوب و علاقه‏مند شروع می‏کنم. می‏گویند دانشجوی خوب دنبال استاد خوب است اما نمی‏دانند که استاد هم در پی دانشجوی خوب است. من از لبان مبارک اساتید نامدار این دیار شنیده‏ام که در جستجوی شاگرد خوب هستند. بیخود نیست که شایع شده وقتی شهید مطهری می‏آمده گل از گل علامه طباطبایی می‏شکفته است. این شوق من معمولاً در پایان ترم با یاس و ناامیدی از بین می‏رود چرا که هر ترم انبوهی از افراد مستعد و جوان را می‏بینم اما معمولاً این افراد به دلایل مختلف در مسیر علم آموزی قرار نمی گیرند. بسیاری از آنها قدر خود را نمی‏دانند و باور ندارند که هر انسان گنجی است که اگر در جای خود قرار گیرد شکفته می‏شود و خود و جهانی را منتفع خواهد ساخت. اکثراً در زندگی به دنبال افقهای کوتاه و کوچکی هستند و همین اهداف کوچک سطح انتظارات آنها از خود را پایین آورده است. کسانی دیگر قربانی تنبلی هستند. وای که تنبلی در این مملکت چه کرده است. دانشجو برای اینکه مبادا مطالعه کند و قدری تمرین کند به هر ترفندی دست می‏زند. عمده زیرآب زنی‏ها و باندبازیها در کشور ما برای این است که چون همت این را نداریم که عملکردمان را بهبود ببخشیم سراغ گزینه‏های جایگزین یعنی زیرآب زنی و باندبازی می‏رویم. گروهی دیگر از دانشجویان خود را به پلشتی و شوخی مشغول کرده اند و دنیا را جدی نگرفته اند. هیچ برنامه ای برای فردا ندارند و باری به هر جهتی را پیشه می‏کنند. بخشی دیگر صرفا نمره بالا را هدف گرفته اند و به این دلخوش هستند که نمره خوبی بگیرند و لو آنکه چیز زیادی تدریس نشود و نیاموزند. بخشی از رنج معلمی در این است که ببینی استعدادهای زیادی پیش چشمت هستند و تلف می‏شوند و نتوانی کاری کنی. سخت است که هر چه تلاش کنی تا به افرادی بقبولانی که باید برای بالفعل کردن استعدادهای شان کوشش کنند به در بسته بخوری! هر وقت به این موضوع فکر میکنم یاد مولانا و دیگر عرفا می‏افتم. در فیه ما فیه بود (اگر اشتباه نکنم) که مولانا همین حس را نسبت به ما آدمیان ابراز می‏کند. عرفا وقتی به ما نظر می کنند همه ما انسانها را بالقوه خلیفه الله می‏دانند اما ما خود را به بازیچه های دنیا مشغول کرده ایم و به همین امور کم رضایت داده ایم...... https://telegram.me/ali_sarzaeem