تلگرام نوشته - 425

راز توسعه ایتالیا خیلیها از من سوال می کنند که چطور ایتالیایی ها توانستند توسعه یابند؟ مفروض کسانی که این سوال را می کنند این است که قرابت فرهنگی زیادی میان ما ایرانیان و ایتالیایی ها هستند و فرض ناگفته دیگر این است که فرهنگ ما، یک مانع توسعه است. پاسخ من معمولاً این است که خودم هم دقیقاً نمی دانم ولی چهار نکته را اجمالا می توانم بیان کنم: 1- اثر همسایگی: وقتی شما ببینید که کشورهای همسایه شما دارند پیشرفت می کنند انگیزه می یابید که شما هم تغییر کنید و به سمت پیشرفت حرکت کنید. مثال معروف هایک خاطرتان هست که مسابقات دو بصورت گروهی برگزار می شود نه انفرادی تا افراد پیوسته همدیگر را ببینند و تلاش بیشتر کنند. اگر توجه کنید رشد و توسعه امارات و ترکیه برای ما ایرانیان هم محرکی شده که تکان بخوریم کما اینکه رشد آسیای جنوب شرقی محرک اصلاحات در چین شد. ایتالیایی ها هم که شاهد رشد و بازسازی کشورهای همسایه خصوصاً فرانسه- که خود را دائماً با آنها مقایسه می کنند- بودند انگیزه اصلاح یافتند. 2- اثر مهاجرت: اقتصاد ایتالیا در سالهای جنگ جهانی وضع ناگواری داشت و به همین دلیل مهاجران زیادی را به کشورهای دیگر گسیل می داشت. گفته بودم که وقتی از بلژیک قرار شده بود ذغال سنگ وارد کنند، شرط کرده بودند که کارگران آن از ایتالیا بروند تا فشار بیکاری کم شود. اصولا این کشور در سالهای بعد از جنگ جهانی یک کشور مهاجرفرست بود. همه می دانیم که یک فایده مهاجرت انتقال ایده ها از کشورهای میزبان – که معمولاً توسعه یافته تر هستند- به کشور مبدا است. لذا ایتالیایی ها هم به سرعت روشهای اصلاح سیستم های خود را فرا گرفتند. 3- وجود اقلیت کارآفرین و پرتلاش: در همه کشورها هستند کسانی که راضی به وضع موجود باشند و نسبت به پیشرفت کشور بدبین باشند و همواره بر نقاط ضعف تمرکز کنند و یاس را به دیگران بپراکنند. اما در عین حال می شود اقلیتی پیدا شوند که بر این روحیه ناامیدی غلبه کنند و با تلاش مضاعف نشان دهند که در همین شرایط غیرایده آل نیز می توان کار جدی کرد و بهبود قابل توجه ایجاد نمود. در ایتالیای بعد از جنگ کسانی ظاهر شدند که قابلیت کارآفرینی زیادی داشتند و با تلاش خیره کننده و باور نکردنی به بقیه ثابت کردند که می شود پیشرفت کرد. یکی از آنها کسی است که شرکت Eni معروف یکی از دستاوردهایش است. او شرکت های زیادی ایجاد کرده بود و هر روز با هواپیما بین جنوب وشمال ایتالیا در تحرک بود که متاسفانه در یک حادثه جان سپرد. امثال او و دستاوردهایش اعتماد به نفس را در جامعه ایتالیا تزریق کرد و به جامعه کمک کرد که بر یاس و ناامیدی غلبه کنند. در ایران نیز وجود کارآفرینانی مثل دیجی کالا، آپارات، مامان پز، اسنپ و امثالهم به جامعه جوان ما دارد می آموزد که به جامعه خودمان این قدر بدبین نباشند و فریب حرفهای یاس آوری که سنتاً در گفتگوهای روزمره می زنیم را نخورند و در پیمودن راهی که به نظرشان درست می آید سست نشوند. من مطمئنم که جامعه ما نیز به تدریج اعتماد به نفس خود را باز خواهد یافت و خواهد آموخت که ما هم می توانیم توسعه یابیم. 4- پیوستن و حضور در اتحادیه اروپا به ایتالیا کمک کرد تا راحت تر مسائل داخلی خود را حل کند. شما اگر در جمع افراد متقی قرار گیرید ناخودآگاه به معنویت بیشتر گرایش می یابید. اگر در جمع بچه های درسخوان باشید پیشرفت تحصیلی را جدی تر خواهید گرفت. همین قیاس در مورد کشورها نیز مطرح است. اصولا در توسعه و ادبیات گذار اقتصادی شاخصی به نام نزدیکی به بروکسل مطرح است یعنی هر چه کشورهای شرق اروپا به بروکسل نزدیک تر بودند و احتمال پیوستن خود را به این اتحادیه بیشتر می دیدند بهتر و سریعتر می توانستند مسائل و موانع داخلی توسعه خود را حل کنند. نکته آخر که بارها در گفتگوهای حضوری گفته ام رشد و توسعه تا یک حد قابل قبول، با فرهنگ های مخالف توسعه نیز مقدور است اگر سیستم های اقتصادی و اجتماعی اصلاح شوند و نظام انگیزشی درست شود. رشد از یک حد بیشتر منوط به تغییرات فرهنگی است. ما لازم نیست آلمان شویم. ایتالیا هم شویم برای ما موجب مباهات است. بماند که اخیراً در کتاب دکتر چانگ خواندم که در قرن 19 انگلیسی ها آلمانی ها را قومی تنبل قلمداد می کردند. مخلص کلام اینکه اگر دیگر ملت ها توانسته اند ما هم می توانیم و باید باور کنیم که این یک ادعای جاه طلبانه بی مبنا نیست! https://telegram.me/ali_sarzaeem