تلگرام نوشته - 404

نقد جامعه روشنگری است 2- بلافاصله بعد از قضیه فرودگاه جده کسانی که با اسلام دشمنی داشتند فرصت را غنیمت شمردند و تا جایی که توانستند به فریضه شورانگیز و بی مانند حج حمله کردند و حج رفتن مومنان را تقبیح نمودند کما اینکه این روزها به قرآن عزیز و کلاسهای معنوی قرآن و جامعه محترم قاریان قرآن هرچه در دل داشتند علناً می گویند. بهرحال این روزها خواهد گذشت ولی جامعه ما باید دو چیز مهم را بیاموزد. اولین نکته آنست که بخواهد همه امور در دادگاه مشخص شود و حرف قطعی در دادگاه زده شود نه در رسانه و فضای مجازی. مهمترین خواست مردم منصفانه بودن دادگاه باشد نه اینکه پیشاپیش برای دادگاه ها حکم تعیین کنند. حال فرقی نمی کند دادگاه ایران باشد یا دادگاه عربستان. من از هیجانات جمعی زودگذر می‏ترسم. در اول انقلاب خلخالی بسیار محبوب و مورد تایید بود. با اشغال سفارت آمریکا اکثر افراد سیاسی موافق بودند و هر روز جلوی سفارت راهپیمایی حمایت برگزار می‏شد! در انتخابات 1376 ناطق نوری و در انتخابات مجلس ششم هاشمی رفسنجانی را لجن مال کردیم ولی بعد فهمیدیم که اینگونه نیست و آنها برای کشور می توانند نقشهای مفیدی داشته باشند. کافی است تنها به خود بگوییم که شاید متهم اخیر یعنی آقای سعید طوسی 10% احتمال برود که بیگناه باشد و شاکیان افرادی نادرست باشند. در این صورت چگونه با وجدان خود کنار خواهیم آمد که با آبروی شخصی اینگونه بازی کنیم؟ آیا به سختی پاسخگویی در آخرت لحظه ای اندیشیده ایم؟ آیا از جزئیات امر اطلاع داریم که زود قضاوت می‏کنیم؟ آیا احساس نمی کنیم که احساس اینکه بخواهیم بگوییم فساد در زیر پوست شهر فراگیر شده انگیزه ای شده که زود در این مورد هم قضاوت کنیم؟ آیا اگر این فرد ربطی به بیت رهبری نداشت باز هم با او اینگونه می شد؟ آیا انگیزه انتقام از رهبری موجب نشده تا وقتی هنوز دادگاه رایی نداده چنین جوی ایجاد شود؟ البته تردیدی نیست که قوه قضائیه مقصر است که با رفتارهای غیرمتعارف مثل دستگیری یاشار سلطانی، اعتبار خود را در جامعه کاهش می دهد و زمینه اینکه افراد قضاوت های خود را جایگزین قضاوت های رسمی کنند را به وجود می آورد. نکته دوم این است که باید بیاموزیم به فرزندان خود آموزشهای لازم در قبال مسائل جنسی را بدهیم و در موضوع ارضای نیازهای جنسی واقع بین تر و آسان گیرتر باشیم و خود را با کلیشه های پاستوریزه از خودمان گول نزنیم. ما نباید خوب بودن آدمی را با انکار تمایلات طبیعی اش تعریف کنیم تا فرد میان درون و برون خود در تعارض قرار گیرد و ناگاه جامعه با افرادی مواجه شود که در خفا رفتارهایی نامتناسب با استانداردهای بیرونی داشته اند. به اعتقاد من آنچه که باید سرزنش شود به جای یک فرد خاص، موضع ما و جامعه ما در قبال نیازهای طبیعی بشری است. حتی اگر آن فرد هم محکوم شود، از دید من بیشتر قربانی فرهنگ حاکم بر جامعه است! https://telegram.me/ali_sarzaeem